Ataksja móżdżkowa

Może być nabyta albo wrodzona. W obu przypadkach związana jest z zaburzeniem koordynacji ruchowej i równowagi. Ataksja ma różne objawy i nasila się w miarę upływu czasu. Mogą towarzyszyć jej także inne zaburzenia w efekcie powodujące trwałe inwalidztwo oraz bezwładność ciała. Ataksja rdzeniowo – móżdżkowa nabyta może być konsekwencją przebytych chorób różnych układów w ciele człowieka. Może to być wynik chorób lub guza móżdżku, chorób mózgu, chorób układu sercowo – naczyniowego, chorób układu nerwowego, chorób zwyrodnieniowych a także rozmaitych mechanicznych urazów ciała. Objawami ataksji rdzeniowo –móżdżkowej są zazwyczaj zaburzenia koordynacji ruchu oraz problemy z utrzymaniem równowagi. Z czasem pojawia się także wiotkość mięśni, zaburzenia mowy, brak kontroli nad ruchami, zaburzenia czucia czy drżenia kończyn. Ataksja Friedreicha jako kolejny zespół móżdżkowy może powodować zanik móżdżku i w efekcie trwałe inwalidztwo.

Choroba powoduje także zwyrodnienia w obrębie serca i układu nerwowego. Zazwyczaj uaktywnia się między ósmym a piętnastym rokiem życia. Większość odnotowanych przypadków choroby ujawniła się do dwudziestego roku życia. Wyjątkami są przypadki z wczesnego dzieciństwa oraz po dwudziestym piątym roku życia. Jest to choroba, która od wykrycia daje pacjentowi maksymalnie dwadzieścia lat życia, z powodu narastających powikłań. Obecnie niestety nie jest znane skutecznie leczenie choroby. Pomimo, że została odkryta ponad sto pięćdziesiąt lat temu, nadal nie wynaleziono na nią skutecznego leku. Z badań przeprowadzonych w Europie i Ameryce Północnej wynika, że dotyka ona dwie na sto tysięcy osób..